مترجم: هومن قاپچی
رپ، عنصری از فرهنگ و موسیقی «هیپ‌هاپ» (hip hop) است که به ارائه ی زبان ریتمیک و بازی با کلمات خاص اطلاق می‌شود. در نحوه‌ی نگارش انگلیسی کلمه ی رپ، آن‌را مخفف واژگان مختلفی از قبیل "شعر ریتمیک آفریقایی"، "شعر و ریتم"، "شعر موزون با استفاده از ریتم"، "زخم زبان شعر"، "نژاد همیشه پویا " و یا "اشعار مرتبط با ریتم" دانسته‌اند. ناگفته پیداست که در تمامی این واژه‌ها موارد مشترکی مانند سرعت زیاد و تغییر فرم‌های بلند موسیقایی به چشم می‌خورد که به منظور تأثیرگذاری و زدن ضربه به کار رفته است.
واژه‌ی «رپ» در ادبیات انگلیسی از قرن شانزدهم میلادی استفاده شد و از اوایل قرن هجدهم معنای "گفتار" را نیز با خود به یدک کشید. در سال ١٩٦٠ این معنای گفتاری به لهجه‌ی خاص آمرکایی- آفریقایی گفته شد که انگلیسی را با کلمات سریع و شکسته ادا می‌کرد. چندی نگذشت که این واژه برای نامیدن سبک موسیقی خاصی به کار رفت. اجرای موسیقی رپ می‌توانست به هر دو حالت همراه با ضرب‌آهنگ و یا بدون همراهی موزیک باشد.
از لحاظ سبک‌شناسی، رپ شاخه‌های مختلف گفتار، شعر، نثر و آهنگ را در بر می‌گیرد. این گونه رپ که در واقع از گریوت‌ها * (شاعران بومی) قسمت غربی آفریقا و سبک کاراییب به دست آمده است، ریشه‌هایی نیز در زبان بومی کهن اسکاتلندی دارد. به عنوان مثال، درباره‌ی رپ در زمان کهن می‌توان به بازی «لیمریک» (limerick) اشاره کرد. نوعی بازی قدیمی اسکاتلندی که در زمان نوشیدن شراب اجرا می‌شد و در آن هر فرد موظف بود با سرودن شعری توهین‌آمیز به شخص مقابل‌اش هجوم برده و او را سر جای‌اش بنشاند، و مسلما ً فرد بازنده باید پول میز را پرداخت می‌کرد. مثال دیگر «پیرت اِ بول» puirt a beul است که نوعی "موسیقی دهانی" اسکاتلندی بوده و از اجداد پرکاشن‌های دهانی امروز به حساب می‌آید.